ΠΟΥ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΤΟ ΨΕΜΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΑΡΧΙΖΕΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ

ΓΙΑ ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ?

Μέρος Α΄

Όσο κι αν φαίνεται εξωφρενικό, είναι οι ίδιοι οι νέοι που "επιλέγουν" αυτό τον τρόπο ζωής. Γιατί; Γιατί στα πρώτα χρόνια της εφηβείας, με όλη την ευαισθησία που διαθέτουν, δεν αντέχουν τον εαυτό τους στην καθημερινή μιζέρια του, γιατί δεν αισθάνονται ότι μπορούν να παίξουν κάποιο ρόλο σ΄ αυτή την κοινωνία, που δεν τους δέχεται και τους περιθωριοποιεί πριν ακόμα μπουν στα ναρκωτικά, γιατί αισθάνονται ηττημένοι πριν ακόμα δώσουν τη μάχη, γιατί πήραν το μήνυμα ότι η αποφυγή της μάχης συνεπάγεται κοινωνική αναγνώριση, γιατί δεν έμαθαν να πιστεύουν στον εαυτό τους και στις αξίες της ζωής, γιατί είναι τραγικά μόνοι και στερημένοι απ΄ ότι στην ουσία χαρακτηρίζει την ανθρώπινη φύση, τη χαρά της επικοινωνίας και τη χαρά της δημιουργίας. Γιατί βομβαρδίζονται καθημερινά από μηνύματα καταναλωτικής αφθονίας, ενώ οι ίδιοι βιώνουν τραγικά την οδύνη του εσωτερικού τους κενού και της ανίας. Η τοξικομανία, θα μπορούσαμε να πούμε, είναι η συνάντηση της κοινωνικής κρίσης με μια βαθειά προσωπική κρίση του νέου.H μύηση στην τοξικομανία γίνεται σε μια ηλικία - στην εφηβεία - όπου η περιέργεια, η μίμηση, η έλξη του απαγορευμένου μπορούν να παίξουν σημαντικό ρόλο στη συνάντηση με την ουσία. Δεν αρκούν, όμως, αυτά για να γίνει κανείς τοξικομανής. Η συντριπτική πλειοψηφία των νέων - όπως αποδεικνύεται από τις σχετικές έρευνες της Ψυχιατρικής Κλινικής του Πανεπιστημίου της Αθήνας που έχουν γίνει στο μαθητικό πληθυσμό σε πανελλαδική κλίμακα - δοκιμάζει πολύ νωρίς νόμιμες και παράνομες τοξικές ουσίες. Ομως, μόνο σε ένα μικρό ποσοστό αυτών εγκαθίσταται η τοξικοεξάρτηση: στους πιο ευάλωτους. Και σ΄ αυτούς δεν μπορεί να έχει απήχηση το σύνθημα "τα ναρκωτικά σκοτώνουν". Θα συνεχιστεί......... αν δώ ότι σας ενδιαφέρει.