ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ
Σκέψεις με αφορμή ένα κείμενο του e-forum
Η λέξη διαφθορά έχει ταυτιστεί με την παρανομία. Σήμερα λοιπόν όλοι εμείς οι απολογητές του υπάρχοντος συστήματος ερίζουμε για τη πάταξη της αφού η διαφθορά έρχεται σε ευθεία αντίθεση με το δημόσιο συμφέρον και καταρρακώνει την αξιοπιστία του κράτους. Νεοφιλελεύθεροι και σοσιαλφιλελεύθεροι βρήκαν έναν τρόπο, τις ιδιωτικοποιήσεις διάφορων φορέων του κράτους ισχυριζόμενοι ότι με τον τρόπο αυτό αυξάνεται η παραγωγικότητα και η ανταγωνιστικότητα της οικονομίας και παράλληλα δύο βασικά συστατικά στοιχεία της διαφθοράς θα πάψουν να υπάρχουν δηλ. η διαχείριση του δημόσιου χρήματος από τους διορισμένους κομματόσκυλους και το μονοπώλιο. Τα παραπάνω θα έχουν ως συνέπεια ,στο πολιτικό επίπεδο , η διάφανη λειτουργία των θεσμών αφού θα πάψουν προεκλογικοί διορισμοί κι εκλογικές πελατείες.
Στο οικονομικό επίπεδο οι συνέπειες θα είναι η αύξηση των κρατικών εσόδων, η προσέλκυση ξένων επενδύσεων, η δημιουργία υποδομών κοινής ωφέλειας, η μείωση της ανεργίας κλπ. Συμπληρωματικά θα βοηθήσουν οι αυστηρότερες ποινές για καταδίκες που αφορούν χρηματισμό, υπεξαίρεση κλπ. Όμως όπως φαίνεται διαφθορά δεν υπάρχει μόνο στο δημόσιο τομέα αλλά και στον ιδιωτικό βλέπε siemens , για τα μονοπώλια, μια από τα ίδια καταργούμε το μονοπώλιο του ΟΤΕ αλλά εγκαθιδρύουμε το μονοπώλιο της MICROSOFT. Με τον τρόπο αυτό οικονομικές ομάδες λ.χ. καναλάρχες , μεγαλοεργολάβοι κ.λ.π. παράσιτα, αποκτούν ολοένα και περισσότερη οικονομική επιφάνεια και κατ’ επέκταση πολιτική δύναμη δυσανάλογη των άλλων κοινωνικών ομάδων επηρεάζουν σε πολύ σημαντικό βαθμό τις κυβερνήσεις είτε μ’ εκβιασμό, είτε με έμμεση ή άμεση δωροδοκία, χρηματοδότηση των πολυδάπανων εκλογικών εκστρατειών τους, προβολή των επαγγελματιών πολιτικών από τα ιδιωτικά κανάλια, εξασφαλίζοντας γι’ αντάλλαγμα συμβόλαια για μικρότερα και μεγάλα δημόσια έργα. Και ρωτώ πως είναι δυνατόν αυτοί που διαχειρίζονται την εξουσία να χτυπήσουν τη διαπλοκή κρατικών ιθυνόντων και μεγαλοεπιχειρηματιών που παράγει διαφθορά, δίχως να εκλείψει η απώτερη αιτία του φαινομένου που δεν είναι άλλη απ’ την οργιώδη ανισοκατανομή οικονομικής και πολιτικής δύναμης μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων, δηλαδή τη συγκέντρωση όλης της εξουσίας στα χέρια των λίγων ?
Τι γίνεται μέχρι σήμερα στο τομέα πάταξη της διαφθοράς ?
Περισσότερους ελεγκτικούς μηχανισμούς, πράγμα που σημαίνει μεγαλύτερο οικονομικό κόστος αλλά και συγκρότηση επιτροπών , ελεγκτικών μηχανισμών όπου κάθε φορά καλούμαστε να συστήσουμε μια επιτροπή που θα είναι πιο τίμια από τη προηγούμενη κ.ο.κ.
Ενίσχυση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου, πράγμα που σημαίνει πολυνομία [ άλλη πληγή αυτή ] δηλ. περισσότερα παραθυράκια για να ξεπηδάμε αλλά και μια πληθώρα πιστοποιητικών και δικαιολογητικών που για να τα ξεπεράσουμε καταφεύγουμε στο λάδωμα.
Ένα άλλο πιο αποτελεσματικό υποτίθεται μέτρο που προτείνεται για την αντιμετώπιση της διαφθοράς μακροπρόθεσμα, είναι η αλλαγή των κοινωνικών αξιών. Αυτό πάλι έχει δυο σκέλη: 1.Υποστηρίζεται ότι με τη σωστή πολιτική βούληση είναι δυνατό να αλλάξει η κυνική στάση των πολιτών απέναντι στο πρόβλημα. Αν παταχθεί η διαφθορά στην πράξη και αναδειχτεί το πρόβλημα ως ένα απ τα κεντρικά εθνικά θέματα τότε κι οι πολίτες θα γίνουν πιο τίμιοι απέναντι στις οικονομικές υποχρεώσεις τους. Όταν μιλάμε για συνειδητούς πολίτες, μιλάμε για ανθρώπους που έχουν στη συνείδηση τους ταυτισμένο το προσωπικό με το κοινωνικό συμφέρον, σ’ αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση όπου συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Αυτό όμως προϋποθέτει ένα άλλο κοινωνικό σύστημα και συνακόλουθα μια άλλη Παιδεία 2. Να δοθούν ηθικά κίνητρα στους υψηλά ιστάμενους ώστε να αποκτήσουν ισχυρό αίσθημα ευθύνης και καθήκοντος, συνοδευόμενα από ικανοποιητικές αποδοχές ως ανάχωμα στο δέλεαρ του λαδώματος. Δείτε όμως τους δικαστικούς λειτουργούς με καλά αμειβόμενα στελέχη αλλά και δυνατούς κώδικες δεοντολογίας …. Παραδικαστικό.
Η βασική αιτία όλων των προβλημάτων που απορρέουν απ’ τη διαφθορά είναι το ίδιο το σύστημα που τη γεννά. Η καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Αφού η κοινωνία μας δε στηρίζεται σε μια πραγματική οικονομική δημοκρατία, στην οποία οι ίδιοι οι πολίτες μέσω των αποφάσεων τους δεν ιεραρχούν και δεν αξιολογούν τις ανάγκες τους ώστε στη συνέχεια να τις ικανοποιούν δημοκρατικά αλλά και με τρόπο που εξασφαλίζει την ελευθερία επιλογής, όλος ο σαματάς που γίνεται για τη διαφθορά είναι απλώς φλυαρίες…
Στο οικονομικό επίπεδο οι συνέπειες θα είναι η αύξηση των κρατικών εσόδων, η προσέλκυση ξένων επενδύσεων, η δημιουργία υποδομών κοινής ωφέλειας, η μείωση της ανεργίας κλπ. Συμπληρωματικά θα βοηθήσουν οι αυστηρότερες ποινές για καταδίκες που αφορούν χρηματισμό, υπεξαίρεση κλπ. Όμως όπως φαίνεται διαφθορά δεν υπάρχει μόνο στο δημόσιο τομέα αλλά και στον ιδιωτικό βλέπε siemens , για τα μονοπώλια, μια από τα ίδια καταργούμε το μονοπώλιο του ΟΤΕ αλλά εγκαθιδρύουμε το μονοπώλιο της MICROSOFT. Με τον τρόπο αυτό οικονομικές ομάδες λ.χ. καναλάρχες , μεγαλοεργολάβοι κ.λ.π. παράσιτα, αποκτούν ολοένα και περισσότερη οικονομική επιφάνεια και κατ’ επέκταση πολιτική δύναμη δυσανάλογη των άλλων κοινωνικών ομάδων επηρεάζουν σε πολύ σημαντικό βαθμό τις κυβερνήσεις είτε μ’ εκβιασμό, είτε με έμμεση ή άμεση δωροδοκία, χρηματοδότηση των πολυδάπανων εκλογικών εκστρατειών τους, προβολή των επαγγελματιών πολιτικών από τα ιδιωτικά κανάλια, εξασφαλίζοντας γι’ αντάλλαγμα συμβόλαια για μικρότερα και μεγάλα δημόσια έργα. Και ρωτώ πως είναι δυνατόν αυτοί που διαχειρίζονται την εξουσία να χτυπήσουν τη διαπλοκή κρατικών ιθυνόντων και μεγαλοεπιχειρηματιών που παράγει διαφθορά, δίχως να εκλείψει η απώτερη αιτία του φαινομένου που δεν είναι άλλη απ’ την οργιώδη ανισοκατανομή οικονομικής και πολιτικής δύναμης μεταξύ των κοινωνικών στρωμάτων, δηλαδή τη συγκέντρωση όλης της εξουσίας στα χέρια των λίγων ?
Τι γίνεται μέχρι σήμερα στο τομέα πάταξη της διαφθοράς ?
Περισσότερους ελεγκτικούς μηχανισμούς, πράγμα που σημαίνει μεγαλύτερο οικονομικό κόστος αλλά και συγκρότηση επιτροπών , ελεγκτικών μηχανισμών όπου κάθε φορά καλούμαστε να συστήσουμε μια επιτροπή που θα είναι πιο τίμια από τη προηγούμενη κ.ο.κ.
Ενίσχυση του σχετικού νομοθετικού πλαισίου, πράγμα που σημαίνει πολυνομία [ άλλη πληγή αυτή ] δηλ. περισσότερα παραθυράκια για να ξεπηδάμε αλλά και μια πληθώρα πιστοποιητικών και δικαιολογητικών που για να τα ξεπεράσουμε καταφεύγουμε στο λάδωμα.
Ένα άλλο πιο αποτελεσματικό υποτίθεται μέτρο που προτείνεται για την αντιμετώπιση της διαφθοράς μακροπρόθεσμα, είναι η αλλαγή των κοινωνικών αξιών. Αυτό πάλι έχει δυο σκέλη: 1.Υποστηρίζεται ότι με τη σωστή πολιτική βούληση είναι δυνατό να αλλάξει η κυνική στάση των πολιτών απέναντι στο πρόβλημα. Αν παταχθεί η διαφθορά στην πράξη και αναδειχτεί το πρόβλημα ως ένα απ τα κεντρικά εθνικά θέματα τότε κι οι πολίτες θα γίνουν πιο τίμιοι απέναντι στις οικονομικές υποχρεώσεις τους. Όταν μιλάμε για συνειδητούς πολίτες, μιλάμε για ανθρώπους που έχουν στη συνείδηση τους ταυτισμένο το προσωπικό με το κοινωνικό συμφέρον, σ’ αντίθεση με τη σημερινή κατάσταση όπου συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Αυτό όμως προϋποθέτει ένα άλλο κοινωνικό σύστημα και συνακόλουθα μια άλλη Παιδεία 2. Να δοθούν ηθικά κίνητρα στους υψηλά ιστάμενους ώστε να αποκτήσουν ισχυρό αίσθημα ευθύνης και καθήκοντος, συνοδευόμενα από ικανοποιητικές αποδοχές ως ανάχωμα στο δέλεαρ του λαδώματος. Δείτε όμως τους δικαστικούς λειτουργούς με καλά αμειβόμενα στελέχη αλλά και δυνατούς κώδικες δεοντολογίας …. Παραδικαστικό.
Η βασική αιτία όλων των προβλημάτων που απορρέουν απ’ τη διαφθορά είναι το ίδιο το σύστημα που τη γεννά. Η καπιταλιστική νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Αφού η κοινωνία μας δε στηρίζεται σε μια πραγματική οικονομική δημοκρατία, στην οποία οι ίδιοι οι πολίτες μέσω των αποφάσεων τους δεν ιεραρχούν και δεν αξιολογούν τις ανάγκες τους ώστε στη συνέχεια να τις ικανοποιούν δημοκρατικά αλλά και με τρόπο που εξασφαλίζει την ελευθερία επιλογής, όλος ο σαματάς που γίνεται για τη διαφθορά είναι απλώς φλυαρίες…
ΑΣΧΕΤΟ
Aν θέλετε τοποθετείστε τον εαυτό σας σε κάποιο από τα επίπεδα της παραπάνω φωτοφγραφίας.
3 σχόλια:
Τοποθετούμαι στη βάση. Κατά τα άλλα όσο λές είναι σωστά. Πρέπει, όμως, να τα επαναφέρουμε στο πολιτικό λόγο. Και εν ανάγκει να βάλουμε κανόνες μιάς και πράγματι η ζωή έχει αλλάξει και κάποια πράγματα δεν μπορούμε να τα αναλύουμε με πολιτικές 60,70 ή 80...Για δες το video που έχω αναρρτήσει. Μπορεί η Παλαιστίνη να είναι κι εδώ...
Πάω φίλε, εκεί που λες ότι "δεν υπάρχει οικονομική ημοκρατία". Καισυμπληρώνω: Δεν υπάρχει και αληθινή δημοκρατία. Ζούμε μια Ολιγαρχική Δημοκρατία. Και όταν συμφνήσουμε σε αυτό, τότε ο δρόμος προς την Οικονομική δημοκρατία ή την "Συμμετοχική Οικονομία" είναι το ζητούμενο .
Σωστός ο Οδυσσεύς. Τι λές παρρησία;;; Σε περιμένω στο blog μου για συνειρμούς πώς θα πάρουμε τη Πόλη....;))))
Δημοσίευση σχολίου